Tegenover mij zit zo’n zieltjeswerver van tomaten partij Sp. Zo’n bal gehakt, zo’n 20 jarige geïndoctrineerde nerd, zo eentje die nog borstvoeding krijgt. Wiens natte droom bestaat uit iets met tomaten, sponsen en Emile Roemer. Als ik beter kijk, had hij dat zoon van Emile kunnen zijn. Emile junior. Zijn mond gaat open en ik denk “shut de fuk up”.

Hij moet op tijd thuis zijn, verteld hij uit het niets aan de man naast hem. Anders mist hij het debat op Nederland 1, of was het 2 of 3? En Emile Roemer, doet ook mee en van die anderen “uuh hoe heet ie Rutte en Balkenende enzo”. Daar gaat je vertrouwen, duidelijk gevalletje van hersenspoeling, ik zeg het je. Naprateritus.

En inderdaad na vermelding van bijster interessant bovenstaand feitje, steekt hij zijn partijpraatje af. Vijf minuten later merk ik dat ik slechts een ding hoor: Wij.

Wij.Wij.Wij.Wij. Ik sluit mijn ogen om enig oogcontact te vermijden en draai mijn tong drie keer rond in mijn mond om mij er van te weerhouden die knul te vragen of hij ook nog een eigen identiteit heeft of dat hij die ook gelijk maar aan satan verkocht heeft.

Maar hij begint net op stoom te komen, en begint een enthousiast relaas over dat de bezuinigingen niet nodig zijn, dat Emile Roemer dat altijd al riep, en dat “die rechtse partijen” allemaal maar angstzaaiers zijn. In gedachten pak ik mijn “hierop op stemmen in geval van verstandsverbijstering-lijstje” erbij en word de SP geschrapt. De man naast hem zie ik langzaam wegschuiven op zijn stoel.

Na 10 minuten politiek geblaat krijg ik de neiging om het joch te doen geloven dat ik Geert Wilders ga stemmen. Nee, aanbid. Dat ik hem op poster formaat in mijn kamer heb hangen, terwijl hij Emile Roemer in het kruis grijpt…

Maar dan gebeurt er iets waar ik even niet op gerekend had. De man naast hem gaat uitstappen, moet uitstappen. Of moet ik zeggen vluchten? Benauwt piept hij “ik wíl er hier uit”. En nu heeft Emile junior niemand meer om zijn passie op te botvieren. Vlug sluit ik mijn ogen.

Ik hoor hem rommelen in zijn tas en zie hem tussen de kiertjes van mijn ogen, met de briljante tekst “something to clean from the politics at the Hague”, zo’n vreselijke tomatenspons aan de buitenlandse “Eminem” studente tegenover hem overhandigen. Enthousiast knort zijn lach door de trein, waarop hij weer in zijn tas rommelt, weer een spons tevoorschijn tovert en vervolgens zijn hand in het luchtledige laat hangen. Teleurgesteld mompelt hij “o…oh…die slaapt”.

Zodra we Maastricht naderen ben ik echt bijna in slaap gevallen. Als ik mijn ogen open, kijkt hij mij hoopvol aan en zijn handen frummelen alweer aan de tas.

Ik doe mijn uiterste best geen oog contact te maken en bekijk de trein minutieus van vloer tot plafond.

Als de trein stopt sta ik als eerste buiten en schud de nerd af. Een blik over mijn schouder verteld mij dat het gelukt is. Maar eenmaal buiten het station tref ik een ware veldslag aan. Zieltjeswervers van de PVDA, VVD, ze staan er allemaal. Ik weiger alle brochures en zinloze frutsels (PVDA deelt theezakjes uit, is dat humor?) maar in een moment van onoplettendheid staat de rood aangelopen, hijgende tomaat, weer voor mij. Gefrustreerd duwt hij mij een spons in de hand en loopt weg. Om gelijk weer terug te lopen. “Ik moet erbij zeggen dat Emile Roemer zegt dat de bezuinigingen niet nodig zijn”.

Oh man, denk ik: shut toch de fuk up!