Mijn moeder en zusje laat ik in paniek op de opgestapelde tafels en stoelen klimmen, zelf neem ik plaats op een toren van wiebelige tupperware bakjes, bijna te klein voor mij om comfortabel en veilig op te zitten.
Er heerst doodse stilte in de jungle terwijl twee jagers bij de deur staan te luisteren.

De jungle waar wij ons in bevinden bestaat uit allerlei kamers, gescheiden door deuren.
…En in die jungle leven bloeddorstige tijgers…
Vlug gooien de bewakers de deuren open terwijl ze zichzelf in veiligheid brengen, het duurt niet lang eer de bloeddorstige tijgers in onze kamer staan, hun neuzen in de lucht op zoek naar de geur van vers mensenvlees.

In doodsangst open ik mijn ogen: ik droom nogal heftig. En als het daar nou bij bleef, maar nee, ik praat er ook nog eens bij.

Hard. Luid & duidelijk. Verstaanbaar.

Mijn vriend staat regelmatig voor nieuwe nachtelijke verrassingen, het varieert van “Waaaaah tijgers!” tot “Maar ik vind werkelijk dat Darwin’s evolutie theorie in grote lijnen overeenkomsten toont met Dan Brown’s The Da Vinci Code…”.
En het is niet een zinnetje. Nee, ik praat je de oren van het hoofd…
In tijden van stress vertel ik hele epossen, Lord of The Rings 1, 2 en 3. Mag ik uitslapen? Doen we The Hobbit ook nog even…

Het is zelfs zo erg dat we logees altijd maar even inlichten, want het zal niet de eerste keer zijn dat iemand midden in de nacht naast ons bed staat omdat ik “Micheal Jackson in de kast!” geroepen heb of iets dergelijks…

Mijn vader weigerde op een gegeven moment nog met mij in één en dezelfde tent te slapen. Het was de vakantie in Noord-Frankrijk, ik lag heerlijk te soezen over zaken die een 13-jarige graag soest, toen ik wakker schrok van mijn vader.
Die lag kennelijk al uren naar mijn geleuter te luisteren en was, totaal waanzinnig geworden van het slaapgebrek, toe aan zijn laatste wanhoopsdaad: “Saraaaaaaah, godverdomme houd je kop!!”. Was heel efficiënt, ik was in een keer wakker. En de rest van de camping ook…

Sinds kort heb ik er echter een kwaaltje bij, dit tot hilariteit van een van mijn treingenootjes a.k.a collega: het “slaappraten” beperkt zich niet meer alleen tot mijn bed. Het manifesteert zich nu ook op openbare plekken waar men weleens tukkies doet, zoals in de trein.
Collega H., zelf in een diep trein-tukkie verzeilt, schrok zich werkelijk wezenloos toen ik keihard “Hé JIJ!” door de hele coupé heen riep… en ik mij vervolgens nog eens lekker omdraaide voor een goed potje kwalitatieve treinslaap. Want ík lig er niet wakker van…

In het leven van mijn beste vriendin zijn twee gebieden een beetje, uuh, problematisch. Haar studie en haar liefdesleven.
Geteisterd door migraine mist ze vaak lessen. Hierdoor moeten vakken zo vaak over dat als de wekker om 7 uur afgaat, zij besluit dat zich nog een keertje omdraaien de beste optie is…

Haar liefdesleven is een bonte verzameling van hockeyjongens, alcoholisten en schuinsmarcheerders, die haar met de tijd hebben voorzien van de nodige melancholie…

Na liters thee, koffie en chocola. Jarenlang van uitkomstloze analyses over het “hoe&wat” en voornamelijk “waarom” van dit alles, kwam zij vorige week tot een inzicht.

“Ik denk dat ik het weet” verzuchtte zij terwijl ze haar hoofd moedeloos op haar borst liet zakken. Vragend keek ik haar aan, “de prullenbak staat in mijn studiehoek”. Oftewel: haar huis was zó niet Feng Shui…

Feng Shui, de leer die je huis in genadeloze zones opdeelt en hiermee in een klap alle problemen in je leven transparant moet maken! Hoe logisch dat je altijd hoofdpijn krijgt van studeren als je afval in het breingedeelte van je huis staat. Geen wonder dat eten altijd dé oplossing lijkt, voor een proefwerk literatuur, als zich daar ook de keuken bevind…

Maar de liefdeshoek leek het grootste probleem: naast veel stof, bevatte die een hoop boeken, een in plastic verpakt tochtknuffelbeest van Winnie de Poeh, foto-albums van vroeger en wat oude, kleffe zuurtjes… Dit voorspelde niets anders dan de aankomst van een oude, stoffige, afgelebberde kerel die ze van vroeger kende, met een voorliefde voor tochtige plekken en latex kleding…

Met “Feng Shui voor dummies” in onze handen gooiden we verwoed haar huis om, de prullenbak in de slaapkamer, het bed op de gang en de bank op de badkamer…
De liefdeshoek propten we vol met roze lijstjes met foto’s van Brad Pitt, Johnny Depp en andere watertandend mooie mannen. Wat fluffy handboeien moesten symboliseren dat deze kerel wel bleef plakken en een flesje Spa Reine zodat we niet weer een onzuiver typetje over de vloer kregen.

Als we vol trots haar eigen Villa Volta bekijken gaat de deurbel. Giechelend stommelen we naar de deur, waren de kaarten van het lot nu al beter geschud?

Voor de deur stond een tandeloze, plakkerig uitziende naar eau de Wodka ruikende zwerver. Wat hij kwam doen is tot op de dag van vandaag een raadsel, maar na één blik op het bed in de gang en de bank die nog half uit de badkamer stak, draaide hij zich abrupt om en liep naar de buurvrouw…

Weg met dr. Love, Hello Feng Shui!