Category Archives: Zusjes

Jul20

De maffia

Posted on by
De maffia

Ik heb de maffia achter mij aan, en ze maken er geen geheim van dat ze er zijn. Ik weet niet wat ze willen en ik weet niet waarom. Maar ze zijn er.

Het begon allemaal toen ik vrijdagmiddag op de achterbank van de auto van mijn moeder zat en oogcontact maakte met een nogal duister, glad figuur in een dito auto. Hij liet zijn raam zakken en draaide – om zijn dreigende blik kracht bij te zetten – de muziek van The Godfather nog wat harder…
Gelukkig reed mijn moeder gauw weg bij het verkeerslicht anders had hij mij vast proberen te raken met een of andere geluiddempende shotgun.

Een dag ging voorbij en de maffia liet niks van zich horen. Misschien was het toeval geweest? Misschien dacht ik maar dat hij naar mij had gekeken, en had hij het eigenlijk op mijn zusje gemunt… (Dat zou echt een opluchting zijn, want zij is stewardess en heeft een snel vliegtuig om mee te vluchten)

Totdat…
Ik zat op de bank bij mijn ouders en keek vanuit het raam naar een Jack Russel die zich in de voortuin vermaakte. Plots keek de eigenaar mij aan, zette een donkere blik op en liep, The Godfather melodie fluitend, langzaam weg…
Ik verwachtte bommen en granaten want de maffia is toch wel meer van de indrukwekkende moordpartijen. Pas toen ik zeker wist dat hij weg was kwam ik de badkamer uitgeslopen…Trillend als een spaghettisliertje…

Wat ik ze misdaan heb weet ik niet, maar dit is zeker: de maffia vindt het maar niks als ik op een bank zit en uit het raam kijk…

May12

Faster Pussycat!

Posted on by
Faster Pussycat!

Ik zie nog steeds die muur in de garage op volle snelheid op me af komen…
Nu weet ik het zeker, mijn zusje wil geen Schumacher zijn, ze is het.
Het begint als een heel onschuldig ritje naar Amstelveen, maar zodra we de straat uit zijn is het onschuldige er al vanaf.

Gezellig samen in de auto! Ze zet de radio harder en begint uitgelaten te kletsen over haar dag, dates en nieuwtjes.
Maar dan… zachtjes begint ze te vloeken tegen het stoplicht. Vervolgens, tegen die mannen die vanuit hun auto ongegeneerd zitten te kijken “ kun je het zien met je dikke Porsche?” En meestal gaat het dáár mis, met gierende spinnende banden trekt mevrouwtje op, ik sputter nog wat tegen maar dat komt toch niet boven het ronken van de motor uit. En doodleuk rijd ze die kerels er uit, met haar Ka.
Vervolgens komen we in de file terecht, daar zit ze niet mee, ze kletst gewoon gezellig door. Tot een of andere “pannenkoek” de busbaan gebruikt als rijstrook. Mevrouw trekt op, langs de auto die er nu tussen wil en gaat op de rem, wat gepaard gaat met een hoop gescheld “ jaaa pannenkoek! Dacht jij dat ik je er mooi ff langs ging laten hè? Nou mooooi niet! Knipperlicht gebruiken mannetje!” En vervolgens kijken wij beide (ik licht witjes om de neus) in de auto van Mr. Pancake…Ha, ingehaald door 2 blondines sukkel!

De rest van de file houdt ze zich nog rustig maar zodra die ook maar een centimeter voorbij is, scheurt ze het kruispunt over, ontwijkt wat fietsers en kinderwagens en zet de radio harder… Vervolgens moeten we vol op de rem, “ WAT DOET DEZE BIJGOCHEM NOU” , oftewel hopeloos verdwaalde Duitse toeristen midden op de weg, mijn zusje hangt inmiddels al op haar claxon, “ moveeee! Weg gehen!”
Ze manoeuvreert om de Duitser heen en scheurt een straatje in. In de verte zie ik een verkeersdrempel naderen, “ uuh” probeer ik “ verkeersdrempel”. “ Ja” zegt ze, terwijl we bijna tegen de voorruit plakken van het remmen, “ik zie hem wel”. Die bij de Rai die zag ze toen niet, het was een beetje zoals die gelreclame voor dat ijzersterke kapsel, alleen hadden wij dat spul helaas niet. De terugweg was nog erger, alsof we Amstelveen – Dakar reden en het begon al in de garage. In een vloeiende beweging rijdt ze hem uit het parkeer vak. “ We hebben haast hè?” knipoogt ze naar me, om vervolgens ongehoord hard op te trekken. Ik zie een massieve muur op me af komen en sluit mijn ogen.

Maar alles gaat goed, zoals altijd, want ze kan ontzettend goed rijden. Soepel zoals ze het zelf noemt, gewaagd zeg ik. Ik vraag me alleen af of die man die in zijn elektrische rolstoel ineens de weg op schoot, dat ook vond. We moesten namelijk vol in de ankers voor hem. En toen we eenmaal achter hem reden en, melig als we inmiddels waren, mijn moeders rijstijl gingen demonstreren, gingen de wielen ineens spinnen…Hij viel bijna uit zijn stoel schrik, soepel dat wel…

Jan31

De tandartsassistente

Posted on by
De tandartsassistente

T’is altijd lente in de ogen van de tandartsassistente… Maar op een dag was de lente verdwenen uit haar ogen, voor heel even was het daar winter.
Maar ze is een pittige tante dat zusje van mij! Al snel had ze weer vat op de seizoenen in zichzelf en haar leven, en in haar ogen ging lente over in zomer. Want nog nooit waren de jongens zo mooi en zo aan haar voeten als nu… Na een lange periode van samenzijn ging ze compleet los in boysland… Het begon als voorzichtig flirten op de sportschool, met mij en haar beste vriendin als jury, het ging over in praatjes maken in de discotheek om vervolgens met vlinders in haar buik terug te komen om 7 uur ‘s morgens met de make-up flink uitgelopen!
Ik heb er inmiddels flink wat zien langskomen, mannen bedoel ik. Eerst hadden we T. We waren allebei heel enthousiast, hij kwam immers net zoals mijn vriend uit het zuiden! Al gauw bleek ie aan een soort van hardnekkige vorm van narcolepsie te lijden…oftewel hij viel om de haverklap in slaap, vooral als ie zag dat zij hem belde of smste want toen ik een keer belde bij wijze van test bleek ie ineens helemaal niet in winterslaap te verkeren… Skip the narcoleptic person, onwards! moest ze gedacht hebben, want vervolgens was het O. die mijn zusje wel kon bekoren. Ze kende hem van de sportschool, altijd naar elkaar gelachen en geflirt, nooit wat mee gedaan…This is the moment! En ze spoorde hem op want zijn godgifted body wilde ze wel van dichtbij aanschouwen. Helaas was hij bezet, maar nog steeds even charming, dus dat was wel de moeite waard om even mee te dollen…via internet (niet allemaal zo verontwaardigt kijken). O. ging vervelen en in de discotheken liep nog lekkerder manvolk rond wat wel verder wilde dan wat cyber-cuddles…Dus kwam M. om de hoek zeilen (volgen jullie het nog?), deze balgehakt had ze ontmoet op een verjaardagsfeestje, was acteur, lief, leuk en héél stout! Om de haverklap hoorde ik sms-piepjes gevolgd door, op den duur irritant, gegiechel… M. was de moeite waard om wat méér mee te spelen maar toen dat eenmaal gebeurd was, bleek M. niet meer haar te willen spelen…mannen…
Mijn zusje ging ten rade bij zichzelf, zoveel keuzes, zoveel mannen, waar ging het fout? Waarom bleef er geen plakken aan haar sexy body?
Het is een feit dat als het over liefde en mannen gaat, mijn zusje niet zo heel lang hoeft na te denken…deze professionele stoeipoes had één liefdesbron over het hoofd gezien…haar werk. En afgezien van de rest van de 5000 patiënten die ze heeft, variërend in leeftijd en aantal tanden, was er maar één waar ze haar sexy body wel aan wilde vastplakken al was het maar voor even.Dus trok ze de stoute schoenen aan en maakte een briefje, deze man had het altijd over haar geweldige set….tanden… (wat denken jullie wel niet?) en ze schreef op “I heard you like my smile” met daaronder haar 06. Nadat ze mij uitvoerig had uitgehoord (lees:gemarteld) over hoe lang het manswezen erover doet om iemand terug te bellen, kwam eindelijk het verlossende telefoontje. Hij had haar gebeld! Ze waren uitgeweest en ze was he-le-maal in love…Echt in love, want ons hele servies is inmiddels gesneuveld thuis; ze laat alles uit haar handen flikkeren en mijn altijd zo goed door haar gewassen witte was is inmiddels roze. Nog even dacht ik dat mijn zusjes roze wolk had afgegeven maar het bleek een rode sok te zijn geweest… Maar wat kan mij dat boeien? Mijn favoriete men-eater is in love , dus dan draag ik dat graag uit door middel van mijn ooit-witte-nu-roze-favoriete truitje…