Staande op het balkon, word mijn blik weggetrokken van mijn kat naar een flinke rookpluim 3 appartementen verderop. Ik ben gelijk alert, is dit een barbecue? Enorme wierrook? Een wespenverjager? Terwijl de rookpluimen groter en groter worden zie ik dat het appartement dicht is.
Conclusie: er rookt iets onbeheerd op een balkon. En waar rook is… is VUUR! Grote oranje vlammen beginnen zichtbaar te worden op het balkon.

Mijn alertheid word overspoeld door paniek, ik grijp Ginny-de-poes, smijt haar bijna over het balkon in plaats van naar binnen. Trek de balkondeur dicht, en ren met mobiel en huissleutels naar mijn buurman. Na 3 keer bellen (zoiets moet je grondig aanpakken), blijkt hij niet thuis. En gelukkig maar, realiseer ik mij als ik mijn appartement weer in ren om naar de vlammen te gaan kijken.
Ik was slechts gekleed in een gestreepte pyjama broek, witte huistop (die achteraf doorschijnend bleek), natte haren en zwarte pumps… There’s something about Sarah.

Nog steeds in paniek vanwege de steeds groter wordende vlammen ren ik de trappen af op zoek naar een buurman/vrouw die ook even naar de vlammen wil kijken, voordat ik de brandweer op een enthousiast brandende wierookstaaf afstuur…
Halverwege mijn, noemenswaardige snelle, afdaling ontmoet ik mijn nieuwe onderbuurmeisje met potten verf in de hand. “Brand…Vlammen…jij kijken op mijn balkon!” Stoot ik uit. (Inmiddels heb ik een spijkerbroek aangetrokken b.t.w.)

Met de handen boven de ogen turen we naar het balkon. Pas als zij “Oooh vlammen!” roept, met een schattig brits accent, word de ernst van de situatie pas echt duidelijk. In gedachten zie ik een foto van mijn jeugd verschroeien in de vlammen, mijn boeken vlam vatten als hooi en mijn kat in een hoekje angstig miauwen terwijl het vuur de muren zwart blakert.

Als gekken stuiteren we de 6 trappen af, mobiele telefoons op “1-1-2” en bellen we aan bij het desbetreffende appartement. Nog voordat de intercom klinkt tetteren wij door elkaar “brand, fire, on your balcon-ieie! We zien vlammen!”. Totale stilte (het leken úren net als op tv!) word onderbroken door een mannenstem die vraagt: “Ja en wat kunnen wij voor jullie op onze nieuwe barbecue leggen?”.

En zo ontmoette ik dus mijn nieuwe buurmeisje waar ik een absoluut verpletterende (en wit doorschijnend, want ja die had ik nog wel aan) indruk op achter liet. “Smoking” zouden ze in het Engels zeggen…