Zwoel. Dat is het goede woord om mijn buikdanslerares te omschrijven. Niet eerder in mijn leven heb ik zo’n intrigerende vrouw ontmoet. Ze ademt sensualiteit uit, als ze danst wil ik alleen nog maar kijken.
Er breekt altijd een lach door, een gemeende, prachtige lach. Ze geniet. Ze heeft plezier, ze houdt van haar lichaam.

Terwijl haar lichaam alle kanten op kronkelt, check ik mijn pogingen in de spiegel.
Strijkplank. Dat is het goede woord om mijzelf mee te omschrijven.

Mijn lerares heeft het voor elkaar: ik wou dat ik een zigeunermeisje was. Een Gipsy. Met bruin golvende haren, groene mysterieuze waterpoelen van ogen, en een olijfbruine huid. Een vrouw die verleiden in haar bloed heeft zitten.

Op mijn blanke huid, oer-Hollandse blonde haar met blauwe ogen, staan de buikdanskleren mij als een japanner in Volendamse klederdracht. Ik voel mij als een olifant in een porseleinkast.
Mijn buik danst niet maar hakkelt, mijn armen golven niet maar zwaaien in het wild, mijn voeten lijken plat en dik in vergelijking tot die van haar: bruin, slank, puntig, erotisch bijna.

Bemoedigend lacht ze mij toe via de spiegel, ze doet mij geloven dat ook ik mooi en sexy dans, dat alle mannen aan mijn voeten zullen liggen, dat ook ik een “Esmeralda” kan zijn.

Langzaam danst ze naar mij toe en vleit haar lichaam tegen dat van mij, zodat ik de bewegingen kan voelen, kan ervaren.

Als ik een man was, dan was dit fataal.

De magie van de buikdans.
Pure erotiek met een gouden randje verborgen onder een laagje sluier en belletjes. Dat is het échte geheim van sexy zijn.