In mij woont een kleine Française, delicaat, liefelijk, elegant en modieus. Echter zo 3 keer in het jaar raakt zij in een depressie. Mon dieu, denkt zij, wáte doe iek iene dáte likaam van die Hollandaise?

Gelukkig, heeft die Hollandse waar ze in woont een Franse bouw, ik ben petite. Nogal.
Dat kan heel gênant zijn, in de supermarkt moet ik regelmatig op stellingen klimmen om vervolgens met 2 pakken melk in mijn handen keihard achterover te kiepen “aaaah baguette!!” Gelukkig leren mensen naar mate ze ouder worden bepaald commentaar & gedachtes voor zichzelf te houden maar vroeger keek ik niet meer op van een “waaah wat ben jij klein.” Afin, kenoeg…

Officieel ben ik én Frans én Nederlandse. Maar als ik mocht kiezen, dan was ik liever helemaal Frans. Maar op de een of andere manier lukt dat niet altijd. Ik ben namelijk niet non-stop verfijnd, en mijn modesmaak is helaas soms Hollandser dan ik zou willen.

Vroeger toen “maman” altijd mee ging winkelen kwam ik met de meest waanzinnige creaties thuis, op het schoolplein gingen alle wenkbrauwen omhoog als ik weer in een fladderende zomerjurk verscheen. Want maman had een motto: jij bent jonge et jolie, en dat moet je latén zien! Wat soms ook uitmondde in wel heel diepe decolletés, waardoor zelfs leraren stotterend voor de klas stonden.

Maar de afgelopen tijd ben ik mijn inner Française weer aan het verwaarlozen, ze wil fladderende jurkjes aan. Ze vervloekt in een onvervalste waterval aan elegante Franse scheldwoorden mijn spijkerbroek, ook al is het een enorme hippe bootcut. Ze wil rokjes aan, ‘oge ‘akken, decolletés en haar ‘aren opstekén.

Als zij opborrelt, is er geen houden meer aan en begin ik in het Frans-Nederlands alles wat “Hollands” is af te kraken. Ik betrap mijzelf erop het meisje bij de kassa met kritisch oog van top tot teen te bekijken, “die skiennie is completement passé et ét ies niet jouw maate” om vervolgens met mijn neus in lucht weg te lopen. Ik eet alleen nog maar salade, want brood “quelle horreur” iek ben ét zat!
Ik lees Franse boeken, ben op de hoogte van de laatste Franse mode, Frankrijk heeft namelijk wél Fashion (oh oeps, zei ik dat?). Elke zin begint met “in Frankrijk… ” en ineens ben ik een groot fan van Sarkozy.

Ik wil dartelen in ballerina’s. Met een trenchcoat en een rieten mandje door de straten van Parijs dansen. Ik wil elke dag “Yves Saint Laurent” zeggen omdat het zo lekker bekt. Ik wil groots en meeslepend leven, elke dag de Eiffeltoren zien en “un croissant” bestellen bij de Boulanger.

Acuut trek ik mijn fladderende jurkje aan en ren naar buiten, de Française in mij springt wild op en neer van enthousiasme. Maar als ijs-baguettes aan mijn neus hangen is het duidelijk. Nederland is misschien wel toe aan modieuze Françaises, het weer alleen nog niet…