Hoera! Uit een selectie van honderden mensen ben ik, samen met 9 andere personen, gekozen om te bloggen op Life&Cooking.nl. Het “hoe & wat” is nog niet helemaal duidelijk, zodra er meer nieuws is lees je het hier. Spannend!
Oct15
Monthly Archives: October 2008
Oct10
Vieze vrouwen
De hele wereld wist het al, alleen ik moest er nog achter komen: Wij vrouwen zijn vies.
Ja, echt. Als ik alle bladen en reclames op tv moet geloven zijn wij ongelofelijk vieze wezens.
We hebben schimmels, acute diarree, we stinken en we lekken. We zijn altijd moe, hebben brandend maagzuur en een slechte adem. Ons haar glanst niet en we zijn dik.
Walgelijke wezens. Ik smeer me al 26 jaar lang vol met crème en was mijn haar elke dag. Gebruik mondwater en deo. Je zou toch zeggen dat het minder moet worden. Maar die reclames blijven komen…het lijkt met de dag erger te worden.
Waarom zijn vrouwen altijd het slachtoffer in dit soort onbenullige reclames? Moet de hele wereld dan echt weten dat er nieuwe vleugels aan de Always zijn gemaakt? Dat de Tena Lady’s discreter zijn geworden?
Even serieus, is er ooit een vrouw geweest die ineens het licht zag door zo’n reclame? “Jeeeetje zeg, hoe heet dat? M-a-a-n-d-v-e-r-b-a-n-d?”. Heb je ooit een echtgenoot gezien die spontaan zijn vrouwlief achter het fornuis vandaan trok: Schat! Je tampons zijn vernieuwd, ze ruiken naar rozen, halleluja! We gaan nú naar het Kruidvat!
Wij vrouwen komen niet goed uit de verf. Waar mannen een koudje hebben of een pukkeltje, krijgen wij een heel scala aan ranzigheid te verwerken: wratjes, aambeien, stinkvoeten, exceem, haar als een bos stro en nog veel meer. Onze hele intieme wereld wordt op de tv uit de doeken gedaan, onder het mom van lactacyd, maandverband, tampons, geparfumeerde inlegkruisjes en luiers.
En nu het ter sprake komt, welke idioot heeft geparfumeerde inlegkruisjes uitgevonden? Ik wil niet veel zeggen maar van de gemiddelde man is toch wel bekend dat hun onderbroeken langer dan 1 dag mee gaan, en alleen daar al vanuit gaande durf ik te beweren dat dat ook niet al te fris moet ruiken!
Maar zie ik reclames langskomen voor verfrissende penisdoekjes? Geparfumeerde urine-absorberende kokers? Nee!
Ik pleit voor mannenreclames! Neushaarschaartjes, teennagelschaaltjes, geparfumeerde oorreinigers, nagelopfrissers en stoer toiletpapier. “Voor de boodschap een man, na de boodschap een man”.
Ik denk een A-team of GI-Joe printje…
Oct9
Jongetjes
Zelfs de poes is gevlucht.
Er zitten 2 jongetjes in mijn woonkamer te spelen. Al 3 uur lang hoor ik enthousiast gegil en gelach opstijgen, terwijl ik taarten bak voor zijn verjaardag morgen.
Vrijdag werd het mij verteld, D. komt zondag langs. Oh gezellig, is mijn antwoord, wat gaan we doen?
Het bleek niet te gaan om “we”, het ging om “ze”. “Ze” gingen op de Xbox spelen. De hele dag…
Ok… Dus eigenlijk komt D. bij mijn vriend(je) spelen? Apart…
Ik dacht dat het wel mee zou vallen, maar na 3 uur lang een juichend voetbalstadion te hebben gehoord en daarna een basketbalwedstrijd (tadadadadaaaaah!), is mijn woonkamer nu het toneel van de koude oorlog.
“Ok…als je kogels op zijn, kun je gewoon een ander wapen pakken” wordt er bloedserieus gemeld.
Gezien ik totaal genegeerd word – “iemand Ceasar salad?” “hallloooooo?” – ben ik maar in de slaapkamer gaan zitten. “Waaah” hoor ik uit de woonkamer “jij bent een Duitser!” gevolgd door het geluid van een mitrailleur… Ik zweer het je, van 30 naar 6 jaar in vijf minuten tijd.
En dan te bedenken dat ík dat ding voor hem gekocht heb!
Maar eerlijk is eerlijk, hij was zó blij. En waar hij blij van wordt daar word ik gelukkig van.
Jaloerse blikken van zijn mannelijke familieleden, toen hij die kerstavond verkondigde een XBox van zijn vriendinnetje te hebben gekregen. Ik was, en hopelijk ben ik dat nog steeds, het coolste vriendinnetje op aarde.
Maar nu… Spijt, met alle haren op mijn hoofd. Ik kan in mijn onderbroek voor zijn neus gaan staan, ik besta niet meer als dat ding aan staat.
Het is lang een eenzaam bestaan geweest, ik zat vast in een driehoeksverhouding waarin mijn vriend met de Xbox ging spelen en ik… met niemand.
Tot de komst, van de 2e console. Woorden die ik me nog altijd zal herinneren: “samen spelen?”. Ach ja, why not.
Al gauw bleek dat spelen met mij niet was zoals hij het zich had voorgesteld. Ik won de hele tijd met autoracen, en ik was geen waardige tegenstander met basketbal. Het werd dus tijd voor nieuwe spelletjes…
“Waaaaaah ze komen van rechts, schieten! Schieten” “Wat doe je nou? Het gaat steeds fout! Neeeheee springen is A. Druk op de A, druk op de …AAAAAH robots! schieten!!” Pruilend hang ik zondagmiddag om zijn nek als hij de Xbox uit wil zetten, “neeee, nog een level spelen!”. Van 26 naar 6 jaar in vijf minuten…