Van je vrienden moet je het hebben, tenminste dat zeggen ze. Jammer dat ze soms zo ontzettend hun nare kanten moeten laten zien.
Vandaag moest ik naar een verjaardag, waar ik in eerste instantie niet zo’n zin in had. 2 van mijn beste vriendinnen kwamen niet. Wat betekende dat ik dus in mijn eentje een ontmoeting zou hebben met een lang verloren gewaande vriendin, die wel kwam. Je weet van te voren al hoe laat het dan is, dat word oude koeien uit de sloot halen.
En inderdaad er werden een aantal heel oude koeien uit de sloot gehaald, sommige koeien hadden er van mij in mogen blijven.
Zoals de koe die de ruzie tussen mij en een van mijn beste vriendinnen vertegenwoordigt. Destijds werd ik beschuldigd van allerlei onhebbelijkheden. Ik ben niet onhebbelijk, ik ben lief. Althans dat probeer ik te zijn, altijd en overal lief. Maar dat gedrag heeft tot gevolg dat, als je op een goede dag besluit meer aan jezelf te gaan denken, mensen je niet lief meer gaan vinden maar een grote egoïst. En ik ben geen grote egoïst, ik ben lief.
Toen ik de situatie, opnieuw verontwaardigd, voorlegde aan die oude vriendin op dat feestje, vroeg ik haar, lief als ik ben, wat zij er nou van vond. De bedoeling van zo’n vraag is dat iemand dan zegt “ nee joh, hoe komt ze erbij, jij bent lief” in plaats daarvan zei ze “ja, je kunt best wel met je eigen dingen bezig zijn jah”.
Mijn lieve ik kreeg een rode waas voor haar ogen en vond het wel welletjes voor vanavond. Tijd voor iets egoïstisch. Toen ik weer buiten stond smste ik mij beste vriendin, “ vind jij mij een grote egoïst omdat ik met mijn eigen dingen bezig ben?” waarop zij me smste “ echte vrienden luisteren naar je allersaaiste verhalen, zelfs als ze die al 100x gehoord hebben” . Jeej.